'Bağlanmış, bastırılmış yaşam, ama ruh gardiyanların dünyasının ötesinde özgür duruyor.'
İçimdeki sıkıntıdan , yalnızlık ve var olan mutsuzluk hissinden kurtulmak için yalvarırken Tanrı'ya içimdeki 'beni' keşfetmeye başlamanın adımlarını atmaktayken buluverdim kendimi. Ruhumun iyileşmesi son derece önemliydi benim için lakin onsuz pekte anlamlı sayılmazdım. Yaralı bir sporcu gibi, yaralı bir ruhla devam edemezdim sanki. Ölmeyi düşündüm mü, tabi ki hemde uzunca bir süre. Ölüm korkakların işidir demeyeceğim, ölüm belkide sadece güçlülerin işidir ya da bir güç gösterisidir. Hiç böyle düşünmemiştiniz değil mi? Bende öyle, düşünmemiştim. Ölümü düşünürken farkettiğim noktalardan biriydi. Mükemmel planlarım vardı, acımadan artık kendimi ait olduğum yere gönderecektim. Çünkü haykırışlarımı, yakarışlarımı duymuyorlardı. Duymak zorunda değillerdi. Ama ben karanlıktaydım. Sahi ben karanlıkta olmak zorunda mıydım? Işığı ararken hep başarısızlığı farkedip ölüme bir adım daha yaklaştığım bir noktada, ışığı aramaktan vazgeçtim. Kendimle uzun uzun yüzleştim. Çok ağır geldi. Yavaş yavaş yaptım, adeta ruhumu biraz kanatıp fazlaca iyileştirmeyi denermişçesine. Yoksa kapalı kapılar ardında, paslı kilitlerle kilitli sandıklar içine saklanmış 'yaralayıcılarım' her geçen gün tehditten öteye geçmediler benim için. Ölmeye gereken cesareti bulamadım ama yüzleşmeye buldum. Farkettim ki, ışığı aramak yaralarımı kanatırmışcasına bir durummuş. İyileşmek için aramak yerine, ışığımı kendimde bulmayı denemeye karar verdim. Ölme düşüncesini rafa kaldırdım, sonuçta herkes son bir şansı hak ediyorsa diye düşünerekten kendime son bir şans verdim. Her geçen gün farklı yollar deneyerek yaralarıma iyi gelen tedavileri farketmeye başladım. Önce yazdım, sonra okudum, gezdim, klasik müzik dinledim. Saatlerce sahilde yürüdüm, üşüdüm. Yalnızdım. Işığı bulabileceğime dair bir umut belirdi içimde. Adımlarımı büyütmedim. Düşmekten korkmuyorum ama son şansm olduğu için temkinli davranmalıydım. Tam olarak öyle yaptım ve yapıyorum.
Şimdilerde kendimi derinlerden gözlemlekteyim. Ya siz kendinize hiç başka bakış açısından bakmayı denediniz mi? Unutmayın, her türlü çözüm sizsiniz. Kendinizi keşfetmek için bence acele edin, dış dünyanın getirdiği kalıplardan başka ve güzel bir dünya bulacaksınız.
