Fakat Allah kahretsin ! İnsan anlatmak istiyor albayım, öyle budalaca bir özleme kapılıyor; bir yandan da hiç konuşmak istemiyor, tıpkı oyunlardaki gibi çelişik duyguların altında eziliyor.
Fakat benim de sevmeye hakkım yok mu albayım ? Yok. Peki albayım. Ben de susarım o zaman, gecekondumda oturur anlaşılmayı beklerim.
Fakat albayım, adresimi bilmeden beni nasıl bulup anlayacaklar ? Sorarım size, nasıl ? Kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı ?
Ben ölmek istiyorum sayın albayım. Ölmek. Bir yandan da göz ucuyla ölümümün nasıl karşılanacağını seyretmek istiyorum.
Tehlikeli oyunlar oynamak istiyor insan, bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor. Küçük oyunlar istemiyorum albayım.
Halbuki sadece güneş evrende batacaktı, ruhumda değil. karanlık usulca ılıştı ruhuma. gece oldu kapkaranlık. oysa içimde bir kıpırtı hissetmiştim yakın zamanda. neydi o? yoksa hallüsinasyon mu? yapmayın hislerin yansıması ı olur? ne yani benden bir nadide daha paralel evrende mutluda bana arada yansıması mı geliyor. deniz kenarında daha mutlu olmamın sebebi de budur demi? şu an fizik kurallarını yerle bir ettim lakin ne önemi var k,. yerle bir olan tek kurallar mı? ruhum, onu neden kimsecikler sormuyor. kimsenin vakti yok durup dinlemeye anlamaya. yapılacak çok şey vardı. ben neyi seçtim, neden seçtim? evet sayın okuyanlar, bir nadide karmaşasına daha hoşgeldiniz. lütfen ışığı takip ediniz, derin ve girintileri olan bir yerdesiniz. sizi ben bile bulamayabilirim.zaten bulabilsem, ruhumun en hassas yerlerini bulup onarırdım. onlarsız mı yaşamak, tamir mi etmek, yara bandı mı? gemilerimi yaktım ben sayın okurlar. ne olacak diye düşünmekten bıktım. belkide düşünmekten bıktım. anlatmaya çalışmıyorum artık. yazıyorum, ama okumuyor işte. hem sevmezmiş falan. kim sevmezmiş? bende bilemedim. kendimle mi çeliştim? ooo çok karmaşıklaştı. düğümlerim üstüne bir düğüm daha. sadece neyse bir önemi yok. yazmayı özlüyorum en çok. kelimelerle özdeşleştiği hissediyorum artık. sessiz sakin bir gecede kendi karanlığımdan yazıyorum. konumda belirtildiğine göre şarkımıza geçebiliriz. duruma uygun bir şarkı, The Moody Blues - Melancholy Man. belkide sözlerinni anlamıyoum ama, ruhumda bir yere dokunduğu kesin. zaten bizim ilgilimizi çeken şeyden tutun, mutsuzluğumuzun sebebinde bile dokunan şeyler yatmıyor mudur ki? çok mu soru sordu? olabilir. bu gece farklı bir konsepte yazıyorum. içimin zincirlerini saldım. neden kime neye? bilinmezliğin en garip noktasındayım. aniden diyorum, deniz kenarı ve ruhuma işleye bir grubun şarkısı. birde gece serinliği. anlatcaklarım bu kadar. lakin kelimeler bazı anlamlara gelmiyor..
