İçimdeki Kalabalık

Alex Andreyev

       Kalabalık bir sokakta tek başıma yürürken hayata dair düşüncelerimin keskinleşmesi gibi bir şeydi bu. Sizde de oluyor mu? Hiç düşünüyor musunuz, yanınızdan geçen kişinin hayatı nasıl, o kim, mutlu mu diye? Ya da durup insanları izleyip anlamaya çalışıyor musunuz?
      İstiklal'de yürürken var olan telaşın akışına kaptırmış gidersin kendini. Zamanın geçmesi gerekiyordur geçer ve sende onunla akarsın. Evet biliyoruz ki durduramayız. Durmasını istemekte bencilliktir bence. Aksın zaman. Durdurmak yerine kontrol etmeyi öğrenmemiz gerekmektedir. Ne kadar kontrol o kadar yaşam. Ama kontrol ederken bir düzene girer hayatın. Önce düzeni seversin. sonra hayatına aldıklarını seversin. Sevdiklerini düzenle birleştirince rutine bağlarsın. Çok geçmez sıkılırsın. Bu döngü devam eder. Kırmak istersin zincirlerini. Çabalarsın. Bazende çabalamazsın, gerek duymazsın.Hayatında değişiklik yapmak, devrimdir aslında. Bununla önce yüzleşmek gerekir. Karar vermek aşaması daha sonra gelmektedir. Yüzleşip orada da bırakabilirsin, devam edip karar verme aşamasına da geçebilirsin. Kararını verince birde cesarete ihtiyaç duyarsın. Son derece bağımlı olduğumuz bu toplumda, cesaretimizi toplayıp değişiklik yapmanın devrim olduğuna sizde inandınız şu anda. Yapılacak olan değişikliklerin sonuçları değerlendirilir, tartılır bakılır biçilir. Bazen bile bile intihar etmektir yapılan şey. Ama doğru insan hata yapabilendir, yapmıyorsan sorun vardır.
        Rutine bağladığında sıkıldığın hayatına devrim yaptın peki ne kaldı elinde şimdi? Hani sıkılmıştın herkesten her şeyden. İşini değiştirdin, sosyal çevren değişti. Rutine bağlamış olduğun ilişkini bitirdin. Farklı kişilere arayışlara yer verdin. Her şey istediğin gibi gitti devriminde başarılı oldun. Ama ruhsal doyum anlamında en yukarılarda bir yerlere gelip, 'ee şimdi ne olacak?' diyorsan, asıl yalnızlık ve rutini özlemek şimdi başlamıştır.
       Var olan bir kalabalığın bana tüm bunları düşündürmesi, kararlarımı vermemi zorlaştırmaktadır. Bu döngü yoruyor beni, Her şey rutine bağlamasın diye devamlı yeniledğim hayatımı kararlarım sayesinde göçebe bir ruh gibiyim sanki. Bu değişikliğe o kadar ayak uydurdum ki bir şeyler yolunda giderse şaşkınlık haline bürünüyorum. Yazar yukarıda kendiyle çelişmiş diyebilirisiniz ama bu onun hayat çelişkinin yazılmış halidir.

Resim yazısı ekle